Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec:
zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi:
i rzeczywiście nimi jesteśmy (1 J 3, 1)
zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi:
i rzeczywiście nimi jesteśmy (1 J 3, 1)
Nowo ochrzczony jest teraz dzieckiem Bożym w Jedynym Synu (KKK 1243)
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
W roku 2018 na skutek aborcji zamordowano 42 mln dzieci. W następstwie tego aborcja stała się główną przyczyną śmierci na świecie.
Statystyki dotyczące mordowanych dzieci w łonach matek przerażają. Pogubiliśmy się gdzieś w naszym życiu. Przestaliśmy nazywać zło złem. Usprawiedliwiamy się. Aborcję nazywamy zabiegiem medycznym, eutanazję miłosierdziem. Antykoncepcja dla większości już nie jest grzechem. Pornografia powoli staje się nie grzechem, a pewnego rodzaju fabularnym filmem oglądanym bez wyrzutów sumienia. O zgrozo!... Taki sposób myślenia Jan Paweł II nazwał cywilizacją śmierci. Znane są nam również jego słowa: Naród, który zabija własne dzieci, jest narodem bez przyszłości. Nie możemy o tym zapomnieć! Zwłaszcza dziś, w momencie bardzo silnego ataku szatana na rodzinę. Diabeł zawzięcie chce zniszczyć ją i wszystkie relacje z niej płynące. Doskonale zna tę prawdę, że jaki obraz ojca w rodzinie, taki obraz Boga Ojca.
Zły duch miesza w naszym życiu, to prawda. Fałszuje obraz Boga w naszych sercach. Dlatego chciałbym Ci przekazać tę prawdę o której - mam takie wrażenie - często zapominamy, że...
Bóg, mój drogi przyjacielu oprócz tego, że stał się jednym z nas, to przez swoją śmierć krzyżową umożliwił nam pozostanie Jego umiłowanymi dziećmi. Przez chrzest zostaliśmy włączeni do Jego Kościoła, obdarowani godnością dzieci Bożych i mamy prawo nazywać się córkami i synami Króla. Czy to nie wspaniałe? Być dzieckiem Pana, Boga Jedynego, Stwórcy całego świata i wszelkiego stworzenia, Ojca troszczącego się i kochającego nas miłością doskonałą i wieczną. Tak! Bóg umiłował nas jeszcze przed naszym stworzeniem i będzie nas kochał przez wieczność.
Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię, nim przyszedłeś na świat, poświęciłem cię, prorokiem dla narodów ustanowiłem cię (Jr 1, 5).
Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona?
A nawet, gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie. Oto wyryłem cię na obu dłoniach (Iz 49, 15-16)
Piękne słowa z księgi Izajasza o miłości Boga do człowieka. Miłość naszego Ojca przewyższa miłość kochającej matki tak, że głęboko opieczętowuje Siebie nami samymi. Takie blizny zostają na wieki.
Zły duch miesza w naszym życiu, to prawda. Fałszuje obraz Boga w naszych sercach. Dlatego chciałbym Ci przekazać tę prawdę o której - mam takie wrażenie - często zapominamy, że...
Bóg, mój drogi przyjacielu oprócz tego, że stał się jednym z nas, to przez swoją śmierć krzyżową umożliwił nam pozostanie Jego umiłowanymi dziećmi. Przez chrzest zostaliśmy włączeni do Jego Kościoła, obdarowani godnością dzieci Bożych i mamy prawo nazywać się córkami i synami Króla. Czy to nie wspaniałe? Być dzieckiem Pana, Boga Jedynego, Stwórcy całego świata i wszelkiego stworzenia, Ojca troszczącego się i kochającego nas miłością doskonałą i wieczną. Tak! Bóg umiłował nas jeszcze przed naszym stworzeniem i będzie nas kochał przez wieczność.
Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię, nim przyszedłeś na świat, poświęciłem cię, prorokiem dla narodów ustanowiłem cię (Jr 1, 5).
Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona?
A nawet, gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie. Oto wyryłem cię na obu dłoniach (Iz 49, 15-16)
Piękne słowa z księgi Izajasza o miłości Boga do człowieka. Miłość naszego Ojca przewyższa miłość kochającej matki tak, że głęboko opieczętowuje Siebie nami samymi. Takie blizny zostają na wieki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz